- علم الدین عراقی (عَ لَمُدْ دی نِ عِ)
عبدالکریم بن علی بن عمر شافعی انصاری حافظ. وی از علمای بزرگ شافعی در قرن هشتم هجری بود. در فقه و اصول و تفسیر و حساب و علوم عربی مهارت داشت و دارای حسن خط نیز بود. در مدرسه منصوریه نیز بعد از بهاءالدین بن نحاس درس تفسیر میگفت، و اکثر طلاب علوم دیار مصر از وی استفاده کرده اند. در اواخر عمر نابینا شد و در سال 704 هجری قمری درگذشت. ازتألیفات اوست: 1- الانتصار للزمخشری من ابن المنیر، در کشف الظنون این کتاب را غیر از کتاب الانصاف دانسته است. 2- الانصاف، که حکم بین کشاف و انتصاف است. احمد بن محمد بن منیر اسکندری کتابی بنام الانتصاف برای مناقشه و مجادله با کشاف زمخشری تألیف کرده است و علم الدین، کتاب انصاف را بمنظور محاکمه مابین دو کتاب کشاف و انتصاف تألیف کرد. 3- تفسیر قرآن که به تفسیر عراقی مشهور است. (از ریحانه الادب ج 3 ص 116 از کشف الظنون و الدرر الکامنه ج 2 ص 399 و طبقات الشافعیه ج 6ص 29 و لغات تاریخیه و جغرافیه احمد رفعت ج 5 ص 74)